مقایسه ی تأثیر اکسیژن با غلظت پایین و اکسیژن با غلظت بالا در احیای نوزادان نارس

مقدمه: نوزادان نارس در بدو تولد، به طور گسترده نیاز به احیا پیدا می کنند. در حال حاضر برای احیا از اکسیژن 100 درصد استفاده می شود. با توجه به اثرات مخرب و سمی اکسیژن به خصوص برای نوزادان نارس، در این مطالعه احیای نوزادان با اکسیژن با غلظت بالا و پایین مقایسه شد. روش ها: 32 نوزاد نارس متولد شده در بیمارستان شهید بهشتی اصفهان با سن حاملگی 29 الی 34 هفته که در بدو تولد نیاز به احیا داشتند، وارد مطالعه شدند. نوزادان به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه اکسیژن با غلظت پایین به نوزادان داده شد. در این گروه احیا با fio 2 (fraction of inspired oxygen) اولیه ی 30 درصد شروع و نوزاد هر 60 تا 90 ثانیه بررسی گردید و در صورت ضربان قلب کمتر از 100، 10 درصد به fio 2 قبلی افزوده شد تا جایی که ضربان قلب به بیشتر از 100 و so 2 به بیشتر از 85 درصد رسید. در گروه دیگر اکسیژن خالص به نوزاد داده شد. احیا با fio 2 100 درصد شروع و هر 60 تا 90 ثانیه یک بار نوزاد بررسی گردید. در صورت رسیدن so 2 به بیشتر از 85 درصد، 10 تا 15 درصد از fio 2 قبلی کاسته شد. زمان رسیدن به so 2 به بیشتر از 85 درصد و ضربان قلب بیشتر از 100 و همچنین fio 2 مورد نیاز برای رسیدن به هدف در دو گروه با هم مقایسه شد. یافته ها: میزان فراوانی نوزادانی که ضربان قلب آن ها در دقایق 1 و 3 تولد به بیشتر از 100 رسید، در دو گروه با هم اختلاف معنی داری نداشت (مقدار p به ترتیب 71/0 و 11/0). همچنین میزان فراوانی so 2 بیشتر از 85 درصد در دقایق 1، 2، 4 و 5 در دو گروه با هم اختلاف معنی داری نداشت (مقدار p به ترتیب 1، 5/0، 08/0 و 16/0). نتیجه گیری: اکسیژن با غلظت پایین می تواند به اندازه ی اکسیژن با غلظت بالا در احیای نوزادان نارس مؤثر باشد.